خطر بیماریهای قلبی عروقی در جوانان افزایش یافته است

8 مارس 2019 - بر اساس تحقیق جدیدی که درDiabetologia (مجله ی انجمن اروپایی دیابت مطالعات دیابت[EASD])، منتشر شده است، خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی(CVD) در زنان مبتلا به دیابت حاملگی سال ها بعد از زایمان در مقایسه با زنانی که به دیابت حاملگی مبتلا نبودند، دو برابر بیشتر است. دکتر کارولین کرامر و همکارانش از بیمارستان Mount Sinai ، و دانشگاه تورنتو اظهار داشتند که این خطر حتی اگر زنان مبتلا به دیابت بارداری در ادامه ی زندگی خود به دیابت نوع 2 مبتلا نشوند، همچنان آنها را تهدید می کند.

خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در طول زندگی برای زنانی که در طول بارداری به دیابت حاملگی(GDM) مبتلا شده اند؛حداقل هفت برابر بیشتر از زنان بدون سابقه ی GDM است.به تازگی، مطالعات مختلف نشان داده اند که زنان مبتلا به GDM همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا بهبیماریهای قلبی عروقی (CVD) در طول زندگی خود قرار دارند. با این وجود مشخص نیست که این افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی وابسته به توسعه یT2D باشد. در این مطالعه، نویسندگان با مرور سیستماتیک و متاآنالیز مطالعات پیشین، به بررسی این ارتباط و چگونگی آن پرداختند.

تجزیه و تحلیل آنها با جستجوی مطالعاتی که در پایگاه داده های PubMed و EMBASE که از سال 1950 تا 2018 منتشر شده بود، آغاز گردید. آنها 9 مطالعه ی واجد شرایط (که همگی در شش سال گذشته منتشر شده بود) را انتخاب کردند. در این مطالعات 5390591 زن شرکت داشته و 101424 رویداد قلبی عروقی ثبت شده بود. متاآنالیز این داده ها نشان داد که در مقایسه با زنان بدون سابقه ی ابتلا بهGDM ، خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی برای زنان مبتلا به GDM، دو برابر بیشتر است.

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که نرخ ابتلا به دیابت نوع 2 در این مطالعات بر این خطر تاثیر نمی گذارد. علاوه بر این، هنگامی که آنالیز تنها به زنانی که به دیابت نوع 2 مبتلا نشده بودند، محدود گردید، GDMهمچنان با افزایش خطر 56 درصدی رویدادهای قلبی و عروقی در آینده همراه بود. دیابت حاملگی همچنین خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در دهه ی اول پس از زایمان، 2.3 برابر افزایش می دهد.

نویسندگان می گویند: تشخیص GDM، در حقیقت راهی برای شناساییزنان جوانی است که خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی بعد از زایمان برای آنها بیشتر است. این خطر به توسعه ی دیابت نوع 2  وابسته نیست و در دهه اول بعد از بارداری مشهود است. بنابراین، حتی بدون ابتلا به دیابت نوع 2، زنانی با سابقه یدیابت بارداری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های قلبی عروقی قرار دارند و از این رو شناسایی دیابت حاملگی در این افراد، فرصت بالقوه ای را برای نظارت بر فاکتورهای خطر اولیه و تغییر این عوامل خطر بوجود می آورد.

محققان افزودند: وجود ارتباط مداوم بین GDM و CVD در سراسر جمعیتهای مورد مطالعه، در مطالعاتی با اندازه های مختلف و از کشورهای مختلف (ایالات متحده آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، فلسطین اشغالی و سوئد) قابل توجه است. از آنجایی که خطر ابتلا بهCVD در زنان مبتلا به دیابت بارداری وابسته به ابتلای آنها به دیابت نوع 2 پس از بارداری نیست، این ارتباط می تواند به یک یا چند عامل خطر دیگر از جمله افزایش نشانگرهای التهابی مانند پروتئین واکنشی  C، سطوح بالاتر چربی های خون ، پایین بودن سطح کلسترولHDL (خوب) و سطح بالاترLDL (بد کلسترول)، مربوط باشد. نویسندگان می گویند: وجود هر یک از عوامل فوق الذکر تا 3 ماه پس از زایمان، نشان می دهد که این عوامل خطر، زنان مبتلا بهدیابت بارداریرا در دراز مدت بیشتر در معرض خطر قرار می دهند.

آنها افزودند: در مجموع، این داده ها از این مفهوم تازه حمایت می کند که زنان مبتلا بهGDM  در واقع به یک اختلال متابولیکی مزمن مبتلا بوده اند که در طول حاملگی به مرحله ای می رسد که نیاز به مراقبتهای بالینی دارد، هرچند که قبل، در طی و بعد از بارداری این اختلال متابولیکی همچنان ادامه دارد. به این ترتیب تشخیص GDM ممکن است به عنوان روشی برای شناسایی زنانی محسوب شود که به مدت طولانی دارای پروفایل کاردیومتابولیکی در معرض خطر بالا هستند و با عدم شرکت در غربالگری، تشخیص بالینی این اختلال در سالهای جوانی آنها(سالهای باروری) ممکن نشده، و در دوران بارداری بصورت GDM بروز می کند.

محققان نتیجه گیری نمودند که تشخیص GDM باید به عنوان یک پنجره ی منحصر به فرد برای تعیین خطر بیماریهای قلبی عروقی شناخته شود و از این رو فرصتی را برای اصلاح زودهنگام عوامل خطر ایجاد کرده و احتمالا از علت اصلی مرگ و میر زنان در سراسر جهان در سال 2019 پیشگیری خواهد کرد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-03-reveals-elevated-cardiovascular-disease-young.html